Bu sayfamızda Efkarlı Sözler, Efkar Sözleri, Efkarlı Mesajlar, Efkar Mesajları yer almaktadır.
Seni değil, bizi geri istiyorum!
Vefasız, karanlık yolda hoşçakal diyendir!
Ben sadece yoldum. Sen beni hep kaybettin.
Zamana bırak, gelmez biliyorum ama alışırsın.
En çok beni sevseydin böyle olmazdı biliyorum.
Geçmişimi yargılama, ben artık orada yaşamıyorum.
Şu hayatta birbirini iyi tanıyan iki yabancıyız seninle.
Şu aleme sığmayan gönlüm bir kalbin içine kapandı kaldı.
Kız vardır sigara yaktırır, kız vardır sigara bıraktırır!
Olmayan duygularının derinliğinde, yaklaşta bak gözlerime.
Aynı şehirde; ben varım, sen varsın, ama biz yokuz ne acı.
Tedavi edilemez yaralar yüzünden, tedavülden kaldırıldı aşk.
Ne olurdu yani, etrafımı sigara dumanı yerine kokun sarsaydı.
Bir avuç gülüşüm kaldı, ona da göz dikiyorsun ya; helal olsun!
Bazıları gözleriyle ağlamaz, balkona çıkar ve bir sigara yakar.
Uykularım felç geçiriyor gözümde. Lütfen acilen sana kaldır beni.
Kolay değildir; uğruna her şeyinizi verdiğiniz insana yabancı gibi bakmak.
Hüznün başkenti gibisin yüreğim, özür dilerim seni bu hale getirdiğim için!
İkimizin adı bir cümlede geçmediğinden beri ilgimi çekmiyor kimin ne söylediği.
Okuduğum kitaplarda bulduğum aşkı, tanıdığım ve güvendiğim insanlarda kaybettim.
Gitmek istediğin yere vardın biliyorum, olsun ben hala varmışsın gibi yapıyorum.
Payımıza sükut düştüğünden beridir, kalbimizin sesini daha bir güzel duyar olduk!
Bitiyor benim için bu gece hayat son kez gözlerine bakıp ağlamak isterdim sevdiğim.
Beraber gülmeyi özlediğimiz insanlar, şimdi başkalarıyla kahkahaların dibine vuruyor.
Herkes yarasını saklıyor, ben elimi sol göğsüme koyup gururla gösteriyorum. Bak burada!
Gün gelir kötü bir şiir bile dokunur insana, çünkü bazı sözcükler anılardan da kederlidir.
Sigaramdaki zehir kadar olamadın sevgili. O hep içimde duruyor, sense yanımda dahi kalamadın.
Kelimeler, içindeki duyguların karşılığı olamıyorsa, korkma; kaybetmeye alışıyorsun demektir.
Yıprandım bittim kalmadı yaşamak için dermanım, gözlerine bakıp ağladım ama beni hiç anlamadın.
İnsanın sevdiğini son kez görmesinden daha kötü olan tek şey; onu son kez gördüğünü biliyor olmasıdır.
Sana hayatımı adadım sana gençliğimi düşünmeden verdim ama sen beni sadece kullandın zamanımı bitirdin.
Çok zalimsin çok, beni bıraktın dertlerimle elimde şimdi koskoca bir boş kalp ve yarınları olmayan hayaller.
Büyük bir sevdaya bulaşmak artık bana göre değil, bırakıyorum kendimi acıların koynuna, suskunum artık, elveda!
Yaz beni ey kalem! Kalbim hüzün denizine öyle daldı ki. İnsanlar acımasız, vefasız. Yaratan’dan başka kimim kaldı?
Çıldıracakmış gibiyim içimde yığınla dert kalbimde sana karşı bir nefret efkarlıyım bu gece beni benden aldı felek.
Yoluma dizildi anılarım, nereye baksam senin adın var, geçirdiğimiz güzel anılarım hatırlarım üzülürüm efkarlanırım.
Yazmak; dünyadaki tüm insanların kendisi için yazılmasını dilerken, içlerinden biri için sayfalarca susmaktı. Sustum!
Dizlerimin üstüne çöktüm yalvarıyorum Allahıma alsın bu canımı bu efkar fazla bana dayanamıyorum çıkmıyorsun aklımdan.
Neden mutsuzsun? Dedi. Mutsuz değil, beceriksizim dedim. Sizin gibi, mutlu olduğumu sanmayı beceremiyorum, hepsi bu dedim.
Diyorlar ki; o kadar sözü nasıl yazıyorsun? Diyorum ki; o kadar vefasız var ki etrafta, hepsine bir cümle yaz, şair olursun!
Evet, acı çekiyorum, evet ulan evet onu unutamıyorum kime ne; sormayın artık bana ‘nasılsın’ diye boş verin ben ‘iyiyim’ işte.
Ne ilktin ne de son. Yaşadığım hayat içinde küçücük bir oyundun. Sevgiyle doğdun, nefretle yok oldun. Üzgünüm canım unutuldun .
Çok düşündüm seni silmeyi, çok düşündüm efkarlı gecelerimde senin adını silmeyi ama olmuyor gülüm bu kalp senin için atıyor olmuyor.
Ne zaman sordun derdimi neler çektiğimi? Efkarlı sevdam deli sevdam hayata tutunmaya çalışıyorum bir yandan, bırakma beni deli sevdam.
